Domek Magdeburski – Szlakiem Piłsudskiego

szlak warszawski

Józef Piłsudski został aresztowany wraz z adiutantem – Kazimierzem Sosnkowskim, w nocy z 21 na 22 lipca 1917 r., po odmowie złożenia przysięgi na wierność cesarzowi Wilhelmowi II. Dzień później został osadzony na terenie magdeburskiej cytadeli – w budynku zwanym „Stu-benhaus”. Oficjalnym powodem uwięzienia była tajna agitacja przeciwko „dowództwu so-juszniczych wojsk niemieckich”. Budynek był otoczony ogrodzeniem z wysokich bali, ogro-dem posesja stykała się z wałami magdeburskiej twierdzy. Na górnym piętrze domu Piłsudski zajmował trzy pokoje. Z okien miał widok na wieże katedry i Łabę.
W sierpniu 1937 r., do Magdeburga przybyli reprezentanci Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny i Polskiego Związku Inwalidów Wojennych. Przyjechali odwiedzić Dom Piłsudskiego oraz prosić o przekazanie pamiątek po marszałku oraz elementów wyposażenia jego mieszkania. Burmistrz Magdeburga Fritz-August Markmann przekazał im nieznane wcze-śniej zdjęcia Józefa Piłsudskiego z okresu internowania a w trakcie rozmów zapadła decyzja, że cały pawilon, w którym w latach 1917-1918 więziono Piłsudskiego zostanie przetransportowany do Warszawy. W maju 1938 r., w trzecią rocznicę śmierci marszałka, rozpoczęto na terenie twierdzy w Magdeburgu demontaż domu, który został następnie przewieziony do Warszawy i ustawiony w parku belwederskim w pobliżu narożnika skrzyżowania ulic Belwederskiej i Parkowej. Planowano urządzenie w nim muzeum Marszałka. Nie wiadomo, w jakim stanie przetrwał wojnę. Został rozebrany po 1945 r.